zou het?

Twaalf jaar geleden stopte ik er mee, met werken met groepen. Ik gaf les aan twee opleidingen voor loopbaanadvies en daarnaast gaf ik bijscholing aan verschillende mobiliteitscentra van grote organisaties. Tien jaar lang stond ik elke week voor een groep. Wát een plezier hadden we tijdens de lessen. Ja, ik zelf ook. En toch was er vóór de dag dat ik les ging geven die steeds maar toenemende spanning. Bij de meeste mensen neemt die af door het veel te doen, bij mij nam die toe. Tot ongekende proporties en tot ik moest stoppen met lesgeven. We zijn nu twaalf jaar verder. Een paar keer heb ik het nog geprobeerd, maar de spanning was er nog. En ik mis het. Ik mis het samen aan de slag zijn met onderwerpen op het gebied van mens en werk, de uitwisseling en het elkaar op ideeën brengen. Samen groeien. Wat zou het mooi zijn om, nu mijn boek er bijna is, over werk en zingeving 'les' te geven.

Begin volgend jaar ga ik iets iets doen dat voor mij ver buiten de comfortzone ligt en dat mij zou kunnen helpen om weer met plezier in een groep te kunnen werken. Nee, het is geen therapie, maar het zou wel therapeutisch kunnen werken. Ik ga er nog verslag van doen. Ben nu eerst zelf nog aan het idee aan het wennen.