stoppen

Mijn mooiste herinneringen aan werk? Ik vraag het de mensen aan mijn tafel vaak. Ineens vroeg ik me af of ik die vraag zelf al wel eens beantwoord heb. Ik heb een beetje een haat-liefde verhouding met werk. Als ik bezig ben, vergeet ik vaak alles om me heen en kan ik opgaan in de gesprekken die ik voer. Als ik niet in gesprek ben, maar onderweg ben of thuis op het erf bezig ben, heb ik vaak dromen over heel andere dingen om mijn leven mee te vullen. Maar goed ...., ik zou nadenken over de mooiste herinneringen in mijn werk. De eerste voorbeelden die boven komen gaan over plezier hebben. Met een groep zó in een flow komen dat de ene opmerking op de andere volgt en we samen tot nieuwe inzichten komen of gewoon hard moeten lachen. Alle momenten met humor komen boven, vergissingen waar we vrolijk van werden. In mijn eentje zitten schrijven aan werkmateriaal, een opzet voor een workshop bedenken, dat geeft ook altijd veel energie. Een gesprek met iemand voeren waarbij hij of zij ineens meer perspectief begint te zien, kan geloven dat er meer mogelijk is dan voorheen gedacht. Dat zijn vaak hele mooie momenten. Momenten waar de zwaarte wegvalt en er ruimte komt. Voor mijzelf waren dat vaak momenten waarop ik besloot om te stoppen. Stoppen met mijn baan, stoppen met een onderdeel van mijn werk, stoppen met teveel uren werken. Heerlijk! Stoppen met iets betekent een nieuwe toekomst voor je hebben, waar weer alles mogelijk is. Het is spannend, maar je hebt wel het gevoel dat je leeft.