coronarust

Inmiddels zitten we vier weken 'opgesloten'. Mijn somberheid heeft plaatsgemaakt voor gewenning en ik ontdek zelfs het ene voordeel na het andere. Zo heb ik ruim de tijd voor lezen en schrijven (iets wat anders altijd tussen de bedrijven door moest) en dat doe ik heel graag. Ik heb tijd voor een echte lunch, zelfgemaakt, in plaats van een broodje bij een tankstation. Mijn huis is opgeruimd en redelijk schoon (ik heb twee stofzuigers laten ontploffen, waarschijnlijk omdat die niet gewend waren aan veelvuldig gebruik). Ik geef totaal geen geld uit en dat is maar goed ook, want voorlopig verdien ik niets. En het fijnst is nog wel de rust die neerdaalt in tegenstelling tot het eeuwige gehaast van afspraak naar afspraak. Zou het mogelijk zijn om dit straks, als we doorgaan met het 'normale' leven vast te houden? Het is makkelijk om 'ja, als je maar wilt' te zeggen. Ik ben niet zo goed in zelfmanagement in een wereld vol verleidingen. Een omgeving waarin bepaalde valkuilen gewoon niet aanwezig zijn, vind ik heel helpend. Gelukkig heb ik tijd om na te denken over hoe we dat voor elkaar krijgen

.